Kraj zakonski priznate segregacije u SAD i pad Aparthejda u Južnoj Africi predstavljaju važne prekretnice u odbacivanju “biološkog rasizma”. U oba ova slučaja rasistički stavovi bili su proklamovani na osnovu direktne povezanosti fizičkih osobina sa biološkom inferiornošću.
Ovako otvorene rasističke ideje danas su retke, osim u slučajevima žestoke mržnje ili u programu rada nekih ekstremističkih grupa.
Ali to ne znači da su rasistički stavovi nestali iz modernog društva. Naprotiv, prema nekim naučnicima, zamenjeni su daleko prefinjenijim novim rasizmom (ili kulturnim rasizmom), koji koristi ideju kulturnih razlika da bi neke grupe bile diskriminisane.
Oni koji zagovaraju pojavu novog rasizma, tvrde da se sada umesto bioloških, koriste kulturne razlike u cilju diskriminacije određenih segmenata stanovništva. Po njima, hijerarhije superiornosti i inferiornosti konstruisane su prema vrednostima većinske culture. One grupe koje ne pripadaju većini, mogu biti marginalizovane ili oklevetane jer ne prihvataju da budu asimilovane.
Novi rasizam, reklo bi se, ima jasnu političku dimenziju.
Primeri novog rasizma mogu se videti u nastojanjima nekih američkih političara da se ozakoni upotreba samo engleskog kao zvaničnog jezika, kao i u napadima na devojke u Francuskoj koje žele da nose feredže u školama.
